کریستوفر نولان از بدو تولد کنترل چندانی بر بدن خود نداشت و حتی در بلعیدن غذا نیز دچار مشکل بود. او را باید به ويلچر می بستند چون نمی توانست خودش را نگه دارد. با کنترل ناچیزی که بر عضلاتش داشت توانست نوشته های را با استفاده از نشانگر که برای اشاره به حروف الفبا به سر او نصب شده بود تایپ کند.
او هرگز توانایی تولید گفتار نداشت.
درآمدی بر روانشناسی زبان، دنی استاینبرگ، ص 178