در برخی زبانها دو نوع ضمیر برای “ما” وجود دارد. یکی شخص یا اشخاص مخاطب را هم شامل می شود و یکی که فقط شامل متکلم یا متکلمان است.
روزی همین دوگانگی ضمیر در زبانی یک مبلغ را به دردسر انداخت!
او در یک خطابه گفته بود:
” ما بخاطر گناهانمان مجازات می شویم” اما به دلیل بکار بردن “ما” ی غلط به عوض اینکه مخاطبانش بدو بگروند برایش احساس دلسوزی کردند!??
زبان و انسان، جان لاتز، مترجم ف. پ. ، ص 101
