جملات شرطی نوع دوم در زبان انگلیسی

کاربرد جملات شرطی نوع دوم:

این جملات درباره موقعیتهای فرضی یا خیالی صحبت می کنند که احتمال رخ دادنشان غیر ممکن است یا در گذشته می توانستند رخ بدهند اما چون اتفاق نیافتادند حالا احتمال رخ دادنشان غیر ممکن شده.

ساختار گرامری جملات شرطی نوع دوم

ساختار آنها به این صورت است:

If+گذشته ساده+فاعل +…,·
فاعل+ would/could/might+·شکل ساده فعل

مثال جملات شرطی نوع دوم

If they had more money, they would buy more fruit.
If he left, I would be happier.
If the baby slept longer at night, we wouldn’t be so tired.
If I had the money, I would buy a new car.
I would live in Kerman if I could find a job there.
If you moved back home, your parents would be happy.
If she spoke Italian, she could translate for us.
You would share your millions with your friends, if you won the lottery, wouldn’t you!?
If he did his home work, he could get better grads.
If you were rich where you would live?
If we had more money, we could fly instead of drive.
If you knew how to cook, you could prepare food for yourself.
If she loved him, she would be very happy.
I wouldn’t leave if I had a better job offer.

نکته:

در جمله شرط هرچند از فعل گذشته ساده استفاده می کنیم اما داریم به یک موقعیت فرضی در زمان حال اشاره می کنیم. مثلا در جمله بالا گفته شده اگر آنها پول بیشتری داشتند. یعنی در حال حاضر آنها این مقدار پول را در اختیار ندارند.

If we knew how to build a boat, we would escape.

اگر ما می دانستیم چگونه یک قایق بسازیم فرار می کردیم. یعنی ما در حال حاضر نمی دانیم و بلد نیستیم یک قایق بسازیم در نتیجه نمی توانیم فرار کنیم.

نکته:

در این گونه جملات اگر فعل یکی از اشکال فعل be باشد با هر نوع فاعلی از were استفاده می کنیم.

If I were on this island for a long time, I would go crazy.
However if my friends were with me, I would feel better.
If I were taller, I could reach the top shelf of the cabinet.
I could go home if it were 5:00, but it’s only 3:00.
You would understand my position if you were a little older.

نکته:

از عبارت if I were youمی توانیم برای نصیحت کردن استفاده کنیم.

If I were you I wouldn’t ask that question! Our teacher could get angry.

اینگونه جملات ممکن است درباره ی حوادثی که درآینده رخ دهد نیز صحبت کنند با این تفاوت که در شرطی نوع اول(محتمل) احتمال رخ دادن آن وجود دارد مثلا “اگر تو به کرمان بروی من به دیدنت می آیم.” این یک شرطی محتمل است چون شدنی است اما در مواردی مثل اگر تو میلیاردر شوی،اگر در یک جزیره ی دور افتاده زندگی کنی و…بیشتر یک رویاست تا واقعیت به همین دلیل اینگونه جملات جز شرطی نوع دوم(غیر محتمل) قرار می گیرند هرچند در مواردی ممکن است ساختاری کاملا مشابه ساختار شرطی نوع اول داشته باشند.

If I get to be President, I’ll put you in charge of everything. (Possible unlikely)
If I strike it rich, I’ll buy gifts for all my friends. (Possible- unlikely)

این جملات ممکن است بین زمان حال و گذشته ارتباط برقرار کنند یعنی حالت فرضی از زمان گذشته را درنظر بگیرند که می توانست زمان حال را تغییر دهد. مثلا اگر علی پولهایش را پس انداز کرده بود حالا می توانست مقدار زیادی پول داشته باشد. البته از آنجا که ما نمی توانیم گذشته را تغییر دهیم درنتیجه این جملات غیر واقعی هستند. یعنی از قرار معلوم علی در گذشته پولهایش را خرج کرده و حالا پس انداز زیادی ندارد.

If his grandfather had lived, he would be a too old man now.
If we had won last week’s lottery, we would be resting on a beach in Hawaii now.
If I had gotten a flu shot, I wouldn’t be sick. (An event that didn’t occur.)